Icimden kimsesiz nehirler akiyor,
gariptir, yuregim,sessiz.
cagliyor.
bir yele, bir kursun
saha kalkmis bir at
ofkeye kesen bir inat
isik hizinda lakin yerinde sayan bir
manasiz sürat.
Icimden kimsesiz nehirler cagliyor,
kirli ve esrik kan pihtisi,
kesif ve igrenc kan kokusu…
bir cag acip kapatiyor yuregim,
irmaklar yangin yeri
yangina yer acin.
gelen gideni aratir diyor
ofkesi saclarinda bir deli kadin
ara diyor gideni,
ara ki bulamayacagini anla,
kaybettigin bir zumrudu anka.
asirlar surecek colde divaneligin,
asirlar hukum surecek
hukumsuzluge mahkum labirentlerinde
asirlar tel tel sokecek divane
aklini.
Saclari dusuyor konustukca yuregime,
kimi kussamda
kavussam yitik cennetime.
acsam tum perdelerini caglayanlarin,
caglayamamislarimin,
Kimsesizligimi O’na kurban etsem.
Yangin yeri,
buzdan kale,
cagla,
yan…
25/12/2008,Durham
No comments:
Post a Comment