Yalnızlığımı sana kurban ettim

içimden kimsesiz nehirler akıyor,

gariptir, yüreğim,

sessiz..

çağlıyor.

yele kurşun,

at şahta,

inat öfkeye kalkmış,

sürat, ışık hızında.

mana yerinde sayıyor.

kirli bir kan pıhtısıdır yüreğim artık

kesif şehvet kokusu…

odacıklar nice çağlar açıp kapatıyor,

ırmaklar yangın yeri

gideni aratıyor gelen.

saçlarından öfke kusan kadın!

ara diyor gideni,

ara ki anla,

ne menem bir zümrüdü ankadır kayıp.

Musa gibiyim artık 

çöl divanesi...

hükümsüzlüğe mahkum labirentlerde

asırlar tel tel sökecek divane aklımı..

kusuyorum cenneti

yalnızlığımı kurban ediyorum sana...